محوطه سازی خشک (xeriscape)

محوطه سازی خشک | منظر خشک

Xeriscape یا محوطه سازی خشک، شامل دو واژه xerose به معنای خشکی و landscape به معنای چشم انداز یا منظره می باشد. محوطه سازی خشک فرآیندی است که آب اضافی مورد نیاز برای آبیاری کاهش می دهد. از آنجا که در مناطق خشک و نیمه خشک معمولا محدویت آب وجود دارد، مصرف بالای منابع آبی، در ایجاد فضای سبز قابل توجیه نیست. استفاده از گونه های گیاهی متناسب و سازگار با منطقه در توسعه فضای سبز از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین توجه به ویژگی های گیاه، از اصول اولیه طراحی یک منظره و محوطه سازی محسوب می شود.

اصول مهم در محوطه سازی خشک

برنامه ریزی و طراحی تخصصی و جامع از ابتدای کار

طراحی متناسب و دقیق، اصلی مهم جهت دستیابی به اهداف بلند مدت طراحی منظر در بستر های گرم و خشک است. همچنین تحلیل بستر و تهیه نقشه برای پوشش گیاهی بسیار کارآمد خواهد بود. تحلیل بستر شامل مواردی مثل شیب، زهکشی گیاهان و .. می باشد. نکات مورد توجه در تهیه نقشه گیاهی شامل بستر های پوشش گیاهی، چمن، مسیر های پیاده و سواره است. همچنین توجه به سطوح سایه دار برای صرفه جویی در مصرف آب مهم خواهد بود.

محدود کردن مناطق چمنکاری از نظر اندازه، شکل و گونه های چمن کاشته شده

سطوح با پوشش سطحی یا چمنکاری، نیاز به آب و مراقبت بیشتری نسبت به درختان و درختچه ها دارند. بنابراین محدود کردن آن ها به نواحی خاص مانند زمین های ورزشی بسیار مهم و اساسی است.

استفاده از گونه های گیاهی سازگار و مناسب بر اساس نیاز آبی

انتخاب و کاشت گیاهان با توجه به اقلیم و خاک منطقه، نیاز به آب و میزان نور مورد نیاز، انجام می شود. کاکتوس و آلوئه ورا از جمله گیاهان مناسب برای منظرسازی خشک هستند. برای کاشت گیاهان می توان سه ناحیه در نظر گرفت:

1. ناحیه طبیعی: در این ناحیه گیاهان می توانند بدون نیاز به آبیاری به رویش و زندگی خود ادامه دهند.
2. ناحیه مقاوم به خشکی: این گیاهان با توجه به اقلیم منطقه انتخاب می شوند و جزو گیاهان بومی هستند که بدون نیاز به آبیاری کمکی به زندگی خود ادامه می دهند.
3. ناحیه واحه ای: گیاهان این ناحیه که بصورت گروهی در کنار هم کاشته می شوند و احتیاج به آبیاری و نگه داری خواهند داشت. کاشت گروهی این گیاهان از آبیاری سرتا سری منظره جلوگیری می کند. باغ های گل، درختان میوه، زمین های چمن  و… از جمله گیاهان ناحیه واحه ای می باشند.

اصلاح و بهبود وضعیت خاک

در مناطقی که خاک قابلیت جذب و نگه داری آب را نداشته باشد، می توان با افزودن مواد ارگانیک به آن این مشکل را برطرف نمود. افزودن مواد ارگانیک به گیاهان باید به طور مداوم انجام گیرد چراکه در مناطق خشک کودها و مواد آلی خاصیت خود را خیلی زود از دست می دهند.

استفاده از مالچ (زمین پوش مناسب)

به کار گیری لایه ای از زمین پوش با ضخامت 5 تا 7 سانتی متر، موجب کاهش میزان تبخبر از سطح خاک، متعادل نمودن درجه حرارت خاک، جلوگیری از رشد علف های هرز و کاهش فرسایش خاک می شود. زمین پوش ها جایگزین مناسبی برای سطوح چمنکاری شده می باشند که نمایی چشم نواز را رقم خواهند زد.

آبیاری کارآمد

کاشت گیاهان بر اساس نیاز آبی آن ها، موجب افزایش کیفیت آبیاری و صرفه جویی در مصرف آب خواهد شد. همچنین طراحی و پیاده سازی سیستم آبیاری مناسب با پوشش های گیاهی مختلف، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. استفاده از سیستم آبیاری اتوماتیک یا آبیاری هوشمند در این زمینه می تواند کمک کند.

نگهداری مناسب

نگهدای فضای سبز شامل کوتاه کردن چمن ها، هرس، کود دهی و…ضامن بقای زیبایی و صرفه جویی در آب مصرفی می باشد.

فواید محوطه سازی خشک

• صرفه جویی در مصرف آب
• کاهش آلودگی های زیستی
• کاهش هزینه های نگه داری
• کاهش آسیب پذیری فضای سبز در برابر خشکی های احتمالی
• توسعه فضای سبز
• کاهش مصرف سم

در این مطلب به تعریف محوطه سازی خشک و مزایای آن پرداختیم. همچنین اصول اصلی و مهم را بیان کردیم.

گروه اجرایی و طراح سروینه، با بهره گیری از متخصصان مجرب آماده اجرای انواع محوطه سازی، فضای سبز، دیوار سبز، بام سبز و تراس گاردن و همچنین پیاده سازی آبیاری هوشمند می باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره 88064563 تماس حاصل فرمایید. برای آشنایی بیشتر با ما از صفحه اینستاگرام طراحی فضای سبز سروینه بازدید فرمایید.